OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE Dwudziesta Trzecia Niedziela Zwykła – 10 września 2017

• Dziś podczas Mszy Św. o godz. 10.00 święcimy przybory szkolne najmłodszym uczniom. Całą niedzielę do specjalnych koszy możemy składać przybory szkolne (zeszyty kredki, mazaki, bloki, etc.), które przeznaczymy dla najbardziej potrzebujących uczniów. O godz. 15.00 dodatkowa Msza Św. i spotkanie popielgrzymkowe.
• W czwartek (14.09) przypada Święto Podwyższenia Krzyża Świętego.
• W najbliższą sobotę o godz. 10.00 pan organista Kamil zaprasza scholę oraz nowe osoby (dzieci i młodzież), które chcą śpiewać w kościele.
• W przyszłą niedzielę, na Mszę Św. o godz. 10.00, zapraszamy Rodziców i dzieci, które przygotowują się do przyjęcie I Komunii Św. Wszystkie dzieci zapraszamy w każdą niedzielę szczególnie na Mszę Św. o godz. 10.00.
• Spotkania Grupy Al-Anon, w drugi i ostatni wtorek miesiąca o godz. 19.00. Zapraszamy osoby chętne.
• W poniedziałek, 18 września z racji święta św. Stanisława Kostki, zapraszamy dzieci i młodzież na Mszę Św. i ognisko.
• Od wtorku, 19 września, od godz. 8.00 będziemy przyjmować intencje mszalne na przyszły rok.
• W sobotę 23 września w Domaniewicach odbędzie się diecezjalne spotkanie Kół Żywego Różańca.
• Dziękując jeszcze raz za przygotowanie wieńców dożynkowych, serdecznie prosimy i ich odbieranie.
• W cenie 30 zł można odbierać płyty DVD z uroczystość nawiedzenie obrazu MB Częstochowskiej w naszej parafii.
• Za ofiarę na świątynię, obecność i pomoc w sprzątaniu kościoła dziękujemy jednej rodzinie z ul. Kiernozkiej nr 1 do 20. Jutro prosimy o pomoc Parafian z ul. Kiernozkiej od nr 21 do końca a w przyszłym tygodniu z ul. Żołnierskiej nr od 1 do 29.
• W środę 13 września o godz. 10.30 sprzed kościoła będzie zabrany zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny. Przychodzi z akcji pomogą w zakupie inkubatorów do centrum medycznego prowadzonego przez Siostry Orionistki na Wybrzeżu Kości Słoniowej.

* * * *

GRUPA  AL-ANON  ,,FATIMA”

Grupy Rodzinne Al-Anon są wspólnotą krewnych i przyjaciół alkoholików. Istnieją one w tym celu, aby rozwiązywać wspólne problemy poprzez dzielenie się swoim doświadczeniem, siłą i nadzieją. Jesteśmy przekonani, że alkoholizm jest chorobą rodzinną i że zmiana naszego nastawienia może przyczynić się do ich wyleczenia. Jedynym motywem działania w Al-Anon jest niesienie pomocy rodzinom alkoholików. Realizujemy to przez: praktykowanie Dwunastu Stopni, przez serdeczne przyjmowanie i dodawanie otuchy rodzinom alkoholików, oraz zrozumienie i dodawanie odwagi samemu alkoholikowi.”

Zapraszamy na mitingi grupy Al-Anon, które odbywają się w naszej parafii w drugi i ostatni wtorek miesiąca o godz. 19.00.Spotkania otwarte w ostatni wtorek parzystego miesiąca.

 

 

Troska o małżeństwa i rodziny, prawo do życia każdego człowieka i godność kobiet to główne przesłanie Aktu Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi, który zostanie odnowiony 6 czerwca w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Konferencji Episkopatu Polski. Jest to jeden z najważniejszych punktów obchodów 100. rocznicy objawień fatimskich. Akt ten zostanie następnie ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie 8 wrześnie br., w uroczystość Narodzenia Matki Bożej.

Tegoroczny Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi jest nawiązaniem do wydarzeń z 8 września 1946 r., kiedy to na Jasnej Górze, z udziałem ok. miliona osób, biskupi pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda poświęcili naszą ojczyznę Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt ten nawiązywał do ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi, którego dokonał Pius XII w 1942 r.

Publikujemy treść Aktu:

Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi

O Święta i Niepokalana Dziewico!

Jakimi pochwałami zdołamy wysławić Ciebie, która za­mknęłaś w swym łonie Tego, którego niebiosa ogarnąć nie mogą. Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosła­wiony jest owoc Twojego łona.

Oto mija już sto lat od Twojego objawienia się trojgu dzie­ciom w Fatimie, gdzie prosiłaś o modlitwę i pokutę za grzeszników oraz o nawrócenie. Dzisiaj stajemy przed Tobą my, polscy biskupi, duchowieństwo, osoby życia konsekro­wanego, wierni świeccy i zwracamy się do Twego Niepoka­lanego Serca, postanawiając rzetelnie odpowiedzieć na Two­ją prośbę.

Pragniemy, z Bożą pomocą – na różnych płaszczyznach na­szego życia i pracy – stanowić jeden, nawracający się nie­ustannie Lud Boży, w którym nie ma nienawiści, przemocy i wyzysku. Pragniemy żyć w łasce uświęcającej, aby nasz Ko­ściół stał się prawdziwym Domem Bożym i Bramą Nieba.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Matko Świętej Rodziny z Nazaretu, bądź opiekunką pol­skich rodzin. Chcemy uczynić wszystko co niezbędne, by bronić godności kobiety i wspomagać małżonków w wier­nym wytrwaniu w świętym związku sakramentalnym. Zobowiązujemy się bronić związku małżeńskiego ustano­wionego przez Boga i nie dawać posłuchu podszeptom złe­go ducha, zachęcającego nas do nadużywania wolności i do realizowania źle rozumianej tolerancji.

Chcemy, aby wszyscy małżonkowie objawiali swoim życiem Bożą miłość, a dzieci i młodzież nie utraciły wiary i nie zo­stały dotknięte zepsuciem moralnym.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Maryjo, Przybytku Ducha Świętego, Ty chroniłaś poczę­te życie Jezusa a teraz uczysz nas, jak troszczyć się o dzieci nienarodzone. Chcemy dar życia uważać za największą ła­skę od Boga i za najcenniejszy skarb. Postanawiamy stać na straży poczętego życia, aby każdy człowiek mógł wzrastać w pokoju i bezpieczeństwie we własnej rodzinie.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Rodzicielko Założyciela Kościoła, my polscy biskupi – w naszej pasterskiej posłudze – będziemy dążyli do tego, by wzrastało i umacniało się Mistyczne Ciało Chrystusa, by duchowieństwo dochowywało wierności Bogu, Krzyżowi świętemu i Ewangelii, a osoby życia konsekrowanego reali­zowały swój zakonny charyzmat i były dla świata czytelnym znakiem obecności Twojego Syna.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Nasza Matko i Królowo, pragniemy – poprzez autentycz­nie chrześcijański styl życia – przyczyniać się do powrotu tych, którzy odeszli z Owczarni Chrystusa, aby odnaleźli na nowo Twojego Syna i zrozumieli, że tylko On jest „Drogą i Prawdą i Życiem” (J 14, 6).

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Przyrzekamy uczynić wszystko, aby w naszym życiu osobi­stym, rodzinnym, narodowym i społecznym realizowała się nie nasza własna wola, ale wola Twojego Syna.

Poświęcając się Twemu Niepokalanemu Sercu, pragniemy jak najściślej zjednoczyć się z Tobą, Najświętsza Dziewico, oddając się Chrystusowi – jedynemu Zbawicielowi, który żyje i króluje na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

 

 

Oświadczenie Komisji Wychowania Katolickiego
Konferencji Episkopatu Polski z dnia 26 sierpnia 2017 r.
w sprawie deklaracji o udziale w zajęciach z religii

Wobec pojawiających się informacji związanych z organizowaniem zajęć
z nauczania religii w szkołach, w szczególności ze zbieraniem deklaracji
o uczęszczaniu na lekcje religii, przypominamy co następuje:

 

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach (Dz.U. Nr 36, poz. 155, z późn. zm.):

„1. W publicznych przedszkolach i oddziałach przedszkolnych w publicznych szkołach podstawowych, zwanych dalej „przedszkolami”, organizuje się naukę religii na życzenie rodziców. W publicznych szkołach podstawowych i szkołach ponadpodstawowych, zwanych dalej „szkołami”, organizuje się naukę religii
i etyki:

1) w szkołach podstawowych – na życzenie rodziców;

2) w szkołach ponadpodstawowych – na życzenie bądź rodziców, bądź samych uczniów; po osiągnięciu pełnoletności o pobieraniu nauki religii i etyki decydują uczniowie”.

Życzenie, o którym mowa w ust. l, jest wyrażane w formie pisemnego oświadczenia. Oświadczenie nie musi być ponawiane w kolejnym roku szkolnym, może jednak zostać zmienione.

 

Do Komisji Wychowania docierają coraz liczniejsze sygnały, z których wynika,
że niektóre placówki domagają się od rodziców lub pełnoletnich uczniów deklarowania na początku każdego roku szkolnego udziału w zajęciach
z religii/etyki. O tym, jak należy interpretować ten przepis podało MEN
w uzasadnieniu do nowelizacji Rozporządzenia dokonanej w 2014 r.

„(…) oświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia będzie składane w przypadku osób, które rozpoczynają naukę w danej szkole lub, które chciałyby zacząć uczęszczać na zajęcia religii lub etyki”.

Wynika z tego, że domaganie się na początku każdego roku szkolnego deklaracji
od tych rodziców lub pełnoletnich uczniów jest jawnym nadużyciem wywołującym niepotrzebny niepokój, zamieszanie, a nawet sugeruje możliwość zmiany
raz podjętej decyzji.

Ks. Marek Korgul
sekretarz Komisji Wychowania Katolickiego KEP

Warszawa, dnia 26 sierpnia 2017 r.

Święto Podwyższenia Krzyża Świętego 14 września

W roku 70. po Chrystusie Jerozolima została zdobyta i zburzona przez Rzymian. Nastały wielkie prześladowania religii chrześcijańskiej trwające prawie 300 lat. Dopiero po ustaniu prześladowań, matka cesarza rzymskiego Konstantyna, św. Helena, około 320 roku kazała szukać Krzyża, na którym umarł Pan Jezus. Po długich poszukiwaniach Krzyż znaleziono 14 września 320 r. W związku z tym wydarzeniem wybudowano w Jerozolimie na Golgocie dwie bazyliki: Męczenników i Zmartwychwstania. Bazylika Męczenników nazywana była także Bazyliką Krzyża.

W 614 r. na Ziemię Świętą napadli Persowie. Zburzyli wówczas wszystkie kościoły, także i kościół Bożego Grobu, a wiedząc, jak wielkiej czci doznaje Krzyż Pana Jezusa, zabrali go ze sobą. Cały świat modlił się o odzyskanie Krzyża Świętego. Po zwycięstwie cesarza Herakliusza nad królem perskim, Krzyż uroczyście wrócił w ręce chrześcijan.

         Tradycja podaje, że cesarz postanowił sam na ramionach zanieść Krzyż na Kalwarię, ale nie mógł go udźwignąć. Wtedy biskup Jerozolimy doradził nieść go bez szat królewskich i boso, jak go niósł Pan Jezus. Cesarz posłuchał rady biskupa i Krzyż zaniósł.

Jest to legenda, bowiem ze świadectwa św. Cyryla Jerozolimskiego, który zmarł w 387 roku wiemy, że już za jego czasów czcigodną relikwię podzielono na drobne części i rozesłano je niemal po wszystkich okolicznych kościołach. (http://papiez.wiara.pl/doc/1704160.Swieto-Podwyzszenia-Krzyza-Swietego)

 

Papież Benedykt XVI

 

Bracia i siostry, niech nasze spojrzenia, które często biegną za rozpraszającymi i krótkotrwałymi ziemskimi sprawami, skupią się dziś na Chrystusie; przystańmy, by kontemplować Jego krzyż. Krzyż jest źródłem nieśmiertelnego życia, jest szkołą sprawiedliwości i pokoju, jest uniwersalnym dziedzictwem przebaczenia i miłosierdzia; jest stałym świadectwem ofiarnej i nieskończonej miłości, która skłoniła Boga, by stał się człowiekiem, bezbronnym tak jak my, i umarł na krzyżu. Jego przybite gwoździami ramiona otwierają się dla każdej istoty ludzkiej i zachęcają nas, byśmy się do Niego zbliżyli, pewni, że nas przyjmie i z bezgraniczną czułością przygarnie w uścisku: «Gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie» (J 12, 32).

Dzięki bolesnej drodze krzyża ludzie wszystkich epok, pojednani i odkupieni przez krew Chrystusa, stali się przyjaciółmi Boga, synami Ojca niebieskiego. «Przyjacielu!» – tak Jezus zwraca się do Judasza, gdy po raz ostatni kieruje do niego dramatyczne wezwanie do nawrócenia; przyjacielem nazywa każdego z nas, ponieważ jest prawdziwym przyjacielem wszystkich. Niestety, nie zawsze ludzie potrafią dostrzec głębię tej nieskończonej miłości Boga do swoich stworzeń. Dla Niego nie istnieją różnice rasy i kultury. Jezus Chrystus umarł, aby wyzwolić całą ludzkość z niewiedzy o Bogu, z kręgu nienawiści i zemsty, z niewoli grzechu. Krzyż czyni nas braćmi.

 

Zadajemy sobie pytanie: a co z tym darem poczęliśmy? Co uczyniliśmy z objawieniem oblicza Boga w Chrystusie, z objawieniem miłości Bożej, która zwycięża nienawiść? Tak wielu ludzi, również w naszych czasach, nie zna Boga i nie może Go odnaleźć w Chrystusie ukrzyżowanym; tak wielu ludzi poszukuje miłości i wolności, która wyklucza Boga; tak wielu ludzi sądzi, że nie potrzebuje Boga.

 

Drodzy przyjaciele, po wspólnym przeżywaniu męki Jezusa pozwólmy, by w ten wieczór Jego ofiara na krzyżu nas poruszyła; pozwólmy Mu podważyć nasze ludzkie pewności; otwórzmy Mu serce. Jezus jest Prawdą, która daje nam wolność, byśmy mogli kochać. Nie bójmy się! Umierając, Pan zbawił grzeszników, czyli nas wszystkich. Apostoł Piotr pisze: Jezus «w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – [krwią] Jego ran zostaliście uzdrowieni» (1 P 2, 24). Na krzyżu Odkupiciel przywrócił nam należną godność, uczynił nas przybranymi dziećmi Boga, który nas stworzył na swój obraz i podobieństwo. Pozostańmy więc przed krzyżem, by go adorować. O Chryste, Królu ukrzyżowany, pozwól nam prawdziwie poznać Ciebie, daj nam radość, której pragniemy, miłość, która napełni nasze serce, spragnione nieskończoności. O to Cię dziś prosimy, Jezusie, Synu Boży, który za nas umarłeś na krzyżu i zmartwychwstałeś trzeciego dnia. Amen!